[RPG]: Survival Tour.

Terwijl Johhny de barman verder ging met het schrobben en afdrogen van lege glazen bestelde Octavius nog een biertje.
'Zeg, op wie wacht je eigenlijk?' vroeg de barman terwijl hij een glas onder de tapkraan hield.
'Op een... vriend van me, die komt me zo ophalen met een busje waarin we, ergens heenrijden.' Octavius bedacht zich ineens dat hij werkelijk geen idee had waar hun eindbestemming van deze trip was.

Douglas kon uit Audrey's opmerking wel merken dat ze het niet zo interessant vond. Riley daarentegen vond dat wel gezellig, dus is Charlotte alsnog in goede handen. Hij besluit er maar verder niets tegen in te brengen en glimlacht alleen maar naar haar. 'Goed, als we dan alles hebben, dan kunnen we vertrekken.' glimlacht Douglas tevreden naar haar. 'Ik zal nu Octavius ophalen, die zit in het café, nog spulletjes voor ons te halen.' lacht Douglas en stopt bij het café.
'Als jullie even op mij zouden willen wachten..' glimlacht Douglas naar de dames en hij stapt uit. Geen zin hebbend om te claxoneren, loopt douglas het café in en ziet de oude baas vertrouwd achter zijn bar, met Octavius op een barkruk. 'Ook een prettige vakantie gewenst Johhny, je zult ons niet meer zo vaak zien.' knipoogt hij naar hem. 'Zeg Octavius, ga je mee? Of ben je van gedachten veranderd?'

Verveeld slentert Jareth wat rond. Hij had het hier al zowat gezien. Straten die plots overgaan in wildernis en die dan weer eindigt aan een mini-strandje zonder water. Vreemd genoeg is het hem gaan vervelen. Maar wat valt er anders te doen? Op gezelschap zit hij niet te wachten. Aan het begin van een straat aangekomen hoort hij wat lawaai. Nieuwsgierig als hij is, gaat hij erop af. Met opgetrokken wenkbrauw kijkt hij de vuilnisbakkenmishandelaarster aan.
"Gek." mompelt hij. Wat is er nu zo leuk aan een vuilbak schoppen? Zo'n ding zegt toch nooit auw, dus valt er ook niet veel genoegdoening te rapen. Wanneer hij verder wil gaan, kijkt hij het halve meisje nieuwsgierig aan. Dan begint hij te lachen. Het is gewoon komisch om, letterlijk, een manwijf tegen te komen.

Als Octavius een auto voor hoort stoppen komt er een paar tellen later een jongen de kroeg binnen. Douglas. ''Zeg Octavius, ga je mee? Of ben je van gedachten veranderd?'
Octavius staat op, drinkt zijn biertje snel op en pakt zijn slof sigaretten. 'Nee, lets go!
Als hij bij de deur is roept hij over zijn schouder, 'Hou je haaks Johnny'
Hij loopt naar de auto en ziet dat deze al stampvol gepakt zit met dames plus hun bijbehorende baggage, die gewoonweg te veel ruimte in nam voor een reisje met wat vrienden. Octavius opent de deur van de bijrijder, zijn plunjezak lag ernog en mischien was dat de reden dat er niemand was gaan zitten. Hij ging op de stoel zitten en sloot de deur. Terwijl hij in de achteruit kijk spiegel keek zei hij; 'Goedenmiddag dames, volgens mij hebben jullie de verkeerde bus gepakt, Van der Vlucht's verhuisbedrijf is 2 straten verderop'

((OOC: Oh hemel, Octavius zit op Audrey geloof ik xD))



Audrey glimlacht naar Douglas als deze na een eindje rijden de auto weer verlaat. Ze kijkt even om naar Riley, maar houdt haar mond verder dicht. Ze had niet zo'n zin om met haar te praten. Eigenwijs draait ze zich weer naar voren en wacht tot Douglas terug is met Octavius..Alleen die laatste schijnt haar over het hoofd gezien te hebben, want hij neemt op haar schoot plaats. Audrey ademt een zucht uit en probeert dan Octavius' aandacht te trekken door op zijn schouder te tikken. "Je. Zit. Op. Me," brengt ze uit, waarna ze Octavius over zijn hoofd aait. "Niet dat ik het erg vind ofzo, maar kijk, mijn benen zijn niet zo heel sterk," Ze probeert te giegelen, maar dat gaat niet. (:

Ze kijkt uit het raam, wachtend op Douglas en Octavius. 'Wat heb je eigelijk allemaal mee joh?' vraagt ze aan Audrey. Ze draait haar hoofd weer terug naar het raam, en ziet dan de twee jongens aan komen. Ze zwaait liefjes naar Octavius, en wacht tot ook hij in het busje zit. 'Ook een goeiemiddag, ja van dat bedrijf heb ik wel eens gehoord, maar het meeste is van Audrey' grijnst ze. Ze ziet dat Octavius op Audrey gaat zitten, en moet lachen. 'Die stoel was al bezet' zegt ze op een droge manier. 'En wie gaan we nou ophalen?' vraagt ze met een glimlach aan Douglas.

Als Octavius net zit springt hij plotseling op, als door een wesp gestoken.
Als hij achter zich kijkt waar het vandaan komt ziet hij plotseling iemand zitten.
'Donders...' gromt Octavius. Hij opent het portier en stapt weer uit de wagen. Hij pakt zijn plunjezak tussen Audreys benen vandaan en laat hem met een doffe dreun op de grond vallen. Hij slaat de portier weer dicht. 'DOUGLAS, HEI DOUGLAS. Wat is dit voor gesodemieter? Een auto waarin meer qua kilo's meer bagage zit dan personen, vervolgens een kleine meid op de bijrijdersstoel die zo te zien nog verplicht in een zitje moet! Ga je me zometeen ook nog vertellen dat het een flintstone mobiel is of is het nu uit met de onzin?' Zonder het antwoord van Douglas af te wachten schuift Octavius de zijdeur van de auto open en stapt in. Terwijl hij naast Riley plaats neemt bied hij zijn excuses aan aan Audrey, 'Hey Audrey, meid sorry, ik had je niet zien zitten, je hebt er nog 1 te goed van me ok?' Daarna kijkt hij naar Riley, 'Heb je er een beetje zin in meid? Dagenlang feesten, bierdrinken en helemaal vrij zijn van alles of niet?' hij geeft haar een knipoog en concentreert zich dan weer op Douglas.

Grijnzend doet ook Douglas zijn arm omhoog ter groet en gaat achter Octavius aan, die de plaats wil innemen naast hem, de bestuurderskant. Net dat Douglas wil zeggen dat Audrey er al zit, is het al te laat. Douglas gooit zijn eigen portier open en ziet hoe Octavius reageert, maar ook de reactie van Audrey. Douglas kan het niet laten om te grinniken, maar gaat automatisch op zijn plek zitten en kijkt nog naar de twee. 'Als jullie klaar zijn..' begint Douglas met plagen, maar ziet al het pijnlijke gezicht van Audrey. 'Ah Octavius, ga nou van dat arme meisje af. Je doet haar pijn.' zegt Douglas nu wel ernstig. Hij kijkt op bij hoe octavius heftig reageert. 'Rustig, rustig! Volgens de wet is Audrey oud genoeg om naast mij te kunnen zitten.'
Hij kijkt nog even in de spiegel richting Riley en geeft haar een welverdiende glimlach. 'Dan halen we nu Charlotte en daarna Tim op. Verder niemand toch? Tenminste, dan ben ik niemand vergeten, neem ik aan.' En Douglas start voor de zoveelste keer zijn busje richting dat van Charlotte, wel voorzichtig natuurlijk, want mochten er mensen lopen, dan doet Douglas het tenminste wel rustig aan. Charlotte's huis is al in zicht en dit keer claxoneert Douglas wel. Als Charlotte naar buiten komt, zal hij haar wel helpen.

Charlotte

Charlotte opent haar ogen en springt op. Ze gooit haar vrolijke rode rugzak op haar rug en pakt haar koffer. Ze sleept die naar de deur en doet open. Buiten staat het tourbusje van Douglas. Ze zwaait.
'Hiya!' riep ze.
Ze rolde haar koffer naar het busje toe.
'Dag mensjes! Waar kan ik dit even dumpen?' zei ze, gebarend naar de koffer.
Ze glimlachte stralend naar haar klasgenoten en ging naast Octavius zitten.

Terwijl ze nog een beetje staat na te hijgen van haar woedeaanval, hoort Julie voetstappen achter zich. Ze draait zich om en een man, die vol zit met tatoeages, kijkt op haar neer. Dan begint hij hard te lachen. Ze snuift en steekt haar kin in de lucht. "Wat nou?" zegt ze tegen hem, maar op dat moment begint het haar te dagen. Ze schudt haar lichaam flink heen en weer en veranderd weer in haarzelf. "Foutje", grijnst ze. Dan kijkt ze hem eens goed aan. "Volgens mij ken ik jou. Ik heb je wel eens in het publiek zien staan wanneer ik optrad met mijn band, zou dat kunnen?"

Hier had Jareth niet bepaald op gerekend. Zijn plan was lachen en weggaan. In zichzelf vervloekt hij het kleine beetje menselijke beleefdheid en de grote portie nieuwsgierigheid die hij nog overgehouden heeft.
"Kan wel." luidt zijn erg sympathieke antwoord. Zelf houdt hij niet echt bij wie en wat hij heeft gezien. meestal hangt hij rond bij optredens enzo om te zien of er nog nieuwe wezens bijgekomen zijn die het waard zijn om geweten te worden. Maar door het staaltje geschud begint het hem wel te dagen. Vaag herinnert hij zich een gesprek bij heerlijk bier waar ze het hadden over een of andere zangeres die kon shiften. Ja, dat zal zij wel zijn. Probleem opgelost.
"Kun je in nog meer veranderen?" vraagt hij nieuwsgierig. Dat gaat ooit nog zijn dood worden. Door de wind is zijn hoedje ook nog eens scheef komen te staan. Geen zin om eraan te knoeien, laat hij het dan ook zo staan.

Als Octavius tegen haar begint te praten moet ze lachen. 'Ik heb er zéker zin in! Maar bierdrinken gaat het niet worden voor mij, ik ben veeleisend, alleen mixjes zijn goed genoeg, en natuurlijk het beste; geen ouders!' lacht ze naar hem. Ze hoort Douglas iets zeggen over Charlotte en Tim ophalen. Ze glimlacht terug naar Douglas, en kijkt uit het raam. Deze vakantie ging echt geweldig worden! Ze rijden verder naar Charlotte, ook zij had haar spullen al klaar staan. 'Hello!' groet ze haar terug. Ze hoefde nu alleen Tim nog op te halen, en ze konden dan eindelijk beginnen met touren.

Vrolijk stapt Douglas uit om Charlotte te helpen. 'Laat mij maar.' glimlacht hij naar haar en neemt haar bagage mee in het busje en dumpt het in een la, ergens bovenin. 'Dan is er nog iemand die we nog moeten ophalen, en dat is Tim.' zegt Douglas, waarna hij op zijn bestuurdersplekje gaat zitten en Audrey lief aan kijkt.
Douglas start het busje en rijdt weg. Na enkele minuten komt Douglas voor het huis van Tim te staan en Douglas begint weer luidruchtig te claxoneren en kijkt uit zijn raam of Tim naar buiten komt.

''Ik heb er zéker zin in! Maar bierdrinken gaat het niet worden voor mij, ik ben veeleisend, alleen mixjes zijn goed genoeg, en natuurlijk het beste; geen ouders!' antwoord Riley op Octavius zijn vraag.
Octavius faked een grijns 'Geen ouders? Ach, ik zie mijn ouders tegenwoordig toch vrij weinig. Maar ik wil niet onbeleefd zijn, maar onze chauffeur hiervoor...' Hij gaf Douglas een tik op zijn achterhoofd, 'Heeft nog niet verteld waar we heen gaan, heb jij enig idee?

Charlotte

Lottie merkte dat de grijns van Octavius niet helemaal echt was en grijnsde zelf.
'Ik zie mijn ouders ook nauwelijks. Nou ja, mam wel 's avonds, maar verder niet. Maar volgens mij ligt het niet aan het gebrek aan ouders, maar gewoon... nou ja. Je bent met je vrienden en klasgenoten, right?' zei ze.
Daarna vroeg Octavius aan Douglas waar ze heen gingen. Ze vroeg:
'Ja klopt Doug! Waar gaan we eigenlijk heen?'