De Grote Zaal

Welkom in de Grote Zaal op Zweinstein!

In deze Grote Zaal kun je van alles beleven van het eten van lekkere toetjes tot het ruziemaken met de zwadderaars. Hier kan het allemaal
Beleef je dus ten volle uit en maak veel plezier!


Je speelt jezelf; niet een of ander personage en de gebeurtenissen moeten in de Grote Zaal plaatsvinden.

Probeer je post inhoud te geven. Met minimaal drie regels kun je al een hoop nuttige dingen aan het verhaal toevoegen. Spam wordt uiteraard verwijderd.

Houdt ook rekening met de andere personages waarbij je hoogstens 3x per pagina mag posten.

Anadria komt vrolijk de Grote Zaal binnengewandeld. Ze kijkt even rond, op zoek naar de tafel van Griffoendor. Er zit niemand bekend, en aangezien ze nogal verlegen is gaat ze dan maar op een leeg plekje zitten, een beetje afgezonderd van de andere studenten. Ze schept wat eten op en begn in stilte te eten.

Robin kwam de Grote zaal binnen. Hij zag Anadria. Een grifoendor, een dappere dus. Hij dacht: "Dan zal ik maar eens dapper zijn. Ik zal hem is aanspreken." Hij liep naar Anadria. Langzaam maar zeker kwam hij dichterbij. "Hoi, ik ben Robin hoe noem jij?" vroeg hij bang. Hij was bang dat hij hem zou gaan afblaffen met wat doe je hier, zoals ze vroeger deden in zijn oude school.

Kevin liep omlaag kijkend de Grote Zaal binnen en ging aan de hoek van zijn afdelingstafel zitten. Hij keek om zich heen en zocht naar bekende gezichten, maar tevergeefs waren die niet te vinden. Hij keek naar het eten en realiseerde zich opeens dat hij best wel honger had. Hij schepte wat van alles op en begon aan zijn ontbijt.

Anadria keek op toen ze een stem achter zich hoorde. Vaag hoorde ze dat de pesoon in kwestie zich voorstelde als Robin. Ze keek hem even aan, terwijl ze zijn woorden liet doordingen. "Hallo," zei ze iteindelijk zacht. "Ik euh.. Ik ben Anadria," ging ze iets luider en ies zekerder van zichzelf verder. "Aangenaam. Zit je ook in Griffoendor?"

Darlene kwam de Grote Zaal binnen. Ze keek naar de hoeveelheid leerlingen. Ze schrok er iets van. Oké, je kan het best zei ze tegen zichzelf. Ze liep naar de tafel van Griffoendor en ging zitten. Ze had het nooit zo met zo veel mensen in een ruimte, gelukkig was de ruimte groot en waren er veel ramen, ook al kom ze er niet bij.

"Nee, ik wil je iets vragen. Nou, weet jij weer toverdranken is? Ik heb er morgen vroeg les toverdranken. En nou het zit zo. Ik heb nog geen vrienden of vriendinnen. Ik heb nog niemand durven aanspreken." zei Robin verlegen. Hij wist niet wat hij moest zeggen, misschien gingen ze hem nu uitlachen. Hij wist het niet.

Octavius kwam de grote zaal binnen, in zijn eentje zoals hij meestal was.
Hij keek om zich heen, zag geen bekende gezichten en besloot naast een jongen te gaan zitten (Apollo) die juist zijn bord aan het afladen was met zijn ontbijt.
Octavius ging naast hem zitten en stelde zich netjes voor. 'Hej, ik ben Octavius? En wat is jou naam? Ben je al gesorteerd? Ik wacht nog op mijn uitslag!

Thurifer liep de grote zaal binnen. Haar grote schooltas droeg ze in haar armen omdat de schouderbanden gebroken waren. Ze herkende een jongen die ze aan een tafel zag zitten met een andere jongen. Ze waren in gesprek. Met stevige passen liep ze naar de jongens toe, wenste ze een welgemeend 'goedemorgen!' en ging naast een van hun zitten. Daar pakte ze een glas en schonk was pompoensap voor haarzelf in.

Anadria glimlachte vriendelijk naar Robin. "Ja, dat kasteel hier is ook zo groot hé," zei ze begrijpend. "Ik denk steeds dat ik de weg naar de Grote Zaal weet en toch slaag ik er iedere keer weer in om te verdwalen." Ze staarde even voor zich uit, een glimlach spelend om haar lippen bij de gedachte. "Maar het Toverdrankenlokaal weet ik zijn hoor," ging ze verder. "Het is in de kerkers. Zal ik zo dadelijk even met je meelopen om het aan tewjzen?"

Darlene luisterde naar een meisje en een jongen die aan het praten waren. Ze volgde het gesprek niet echt en ze vond het ook niet zo netjes van haar. Maar op de een of andere manier luisterde ze altijd met mensen mee.

Kevin keek naar de jongen die naast hem plaats nam. Deze onbekende stelde zich voor. Dus deed Kevin dat ook maar "Mijn naam is Kevin en ja ik ben al gesorteerd, ik zit in de afdeling Zwadderich." zei hij vol trots. Hij had de neiging om aan te duiden dat dit de afdelingstafel van Zwadderich was, maar hield zich toch maar in..

'Mijn naam is Kevin en ja ik ben al gesorteerd, ik zit in de afdeling Zwadderich'
Zei de jongen waarnaast Octavius ging zitten. Octavius had net zelf te horen gekregen dat hij bij Ravenklauw was ingedeeld maar desondanks bleef hij aan de tafel van Zwadderich zitten.
'Maargoed, wat zijn jou interesses hier binnen het kasteel?' vroeg hij aan Kevin terwijl hij een broodje van een schaal pakte.

"Ik zou wel wat meer van de andere kant van magie willen leren" zei Kevin doodsimpel. "Je weet wel, het duistere" fluisterde hij op geheimzinnige toon verder. Kevin zei dit niet om indruk te maken, zijn vader had eerst getwijfeld of Kevin niet naar Klammfels moest, maar dat weigerde Kevin, op Zweinstein hadden immers grotere tovenaars gezeten dan Grindewald. "En wat zijn jou interesses?" vroeg hij daarna weer op een normale toon.

'Wat mijn interesses zijn?' Octavius zuchte. 'Ach, ik zie het wel. Er is op deze school altijd al een soort 'goed en kwaad' geweest, Zwadderich met zijn zogenaamd Duistere kunsten en Griffoendor met zijn roekeloze dapperheid. Ik ben niet van plan mij in de strijd tussen het zogenaamde goed en kwaad te mengen, want die 2 kanten zijn slechts gebaseerd op meningen die meer dan duizend jaar oud zijn.'
Octavius pakte de koffie kan en schonk zichzelf een flinke mok vol. Daarna gooide hij er met zijn toverstaf een paar suikerklontjes in. 'Zie je, mijn verlangens zijn niet zo laag en beperkt als een overwinning van goed op kwaad, of andersom. Ik zie meer, met de juiste personen, de juiste volgelingen en de juiste ideologie zou je....'
Octavius stopte met praten en keek Apollo achterdochtig aan.
Hij besloot verder zijn mond te houden en de ochtendprofeet open slaan.

"Uiteindelijk moet je een kant kiezen en ik zie mezelf niet als een kwaadaardig persoon." zei Kevin. "De duistere heer is een goeie leider" zei hij terwijl hij om zich heen keek. "Iedereen is bang voor hem, ze durven niet eens zijn naam uit te spreken en zijn volgelingen doen alles voor hem." Hij keek hoe Octavius de ochtendprofeet open sloeg en keek naar zijn bord die inmiddels leeg was.

Robin gaf Octavius een schouderklopje. "Kom je mee naar de afdelingstafel van Ravenklauw, Octavius?" zei Robin. "Je moet weten dat Voldemord niet de vertrouwen is, hij is o zo slecht. Ik hoop voor iedereen hier dat ze hem nooit ontmoeten. Want als de gebeurt ga je dood. En de dooddoeners zijn slaafjes van hem. Maar zijn macht is niet sterker dan wijsheid en liefde tesamen!" zei hij.

OOC: Ik keek om me heen terwijl ik het zei, als ik wist dat je me kon afluisteren was ik er niet over door gegaan. Dus vind het best raar. En je spreekt de naam van Voldemort uit, terwijl niemand behalve Harry en Albus dat durfde, ik vind je niet echt realistisch.

Kevin keek Octavius aan. "Ja Octavius, ga maar snel, deel je liefde en wijsheid met hem" grinnikte Kevin. Hij wende zijn blik af naar de onbekende Ravenklauwer. "Ik hou niet van mensen die me afluisteren jochie en als je hem ontmoet ga je heus niet dood, of je moet een modderbloedje zijn" ging Kevin duister verder.

OOC: Leuk voor je! Nee sorry dan hoor.

Robin werd het te veel. Hij gaf hem een mep in zijn gezicht. "Zal je leren, nerd. Trouwens, ik ben een halfbloed! Moeder heks vader dreuzel. En ooit zal ik mijn vader doden! Die me jaren heeft mishandeld!"zei Robin boos. Bij de laatste zin begon hij de wenen. Er viel een lange stilte onder de ravenklauwers en Apollo.

Apollo zei tegen Octavius dat hij uiteindelijk een kant zou moeten kiezen, en dat de Heer van het Duister een goede leider was.
Octavius legde zijn pas opengeslagen ochtendprofeet weer weg.
'Een kant kiezen? Nee ik ben bang van niet, nu niet tenminste.'
Daarna kwam Robin aan tafel zitten die een paar uiterst beoordelende argumenten op tafel gooide. Octavius keek peinzend naar Apollo en terwijl hij Apollo aankeek beantwoorde hij de argumenten van Robin.
'Dat de Heer van het Duister niet de eerste persoon is waar ik mijn vertrouwen aan schenk is duidelijk. En alhoewel ik weet dat zijn Dooddoeners bang zijn om de banden met hem te verbreken, betwijfel ik of je eerste ontmoeting met hem gelijk je laatste zal zijn, en ik vrees hem ook even min.'
Robin uitte dat liefde en wijsheid tezamen sterker is dan de krachten van het Duister Apollo gooit daartegen een uiterst sarcastische opmerking in de strijd.
Octavius schonk opnieuw koffie in en deed er weer 2 suikerklontjes bij en vervolgde.
'Apollo, ik zou graag willen dat je in mijn bijzijn hen wiens bloed niet zuiver is geen modderbloedje meer noemt, ik zou kunnen denken dat je mijn bloedstatus in twijfel trekt, en je weet dat je je dan vergist.'

Maar de sarcastische opmerking van Apollo was teveel voor Robin. Een zwiepende hand, een harde tik. Robin had Apollo een mep verkocht en legde daarna de schokkerende delen van zijn verleden bloot en begon daarna te huilen.
'Ik weet niet wat ik erger vind, Robin.' begon Octavius, 'Het feit dat je je vader wilt vermoorden of het feit dat je nu om de man staat te huilen die je mishandeld heeft, terwijl het uiteindelijk om dezelfde persoon blijkt te gaan.'

Offtopic: Handig om alles is op een rijtje de zetten.

"Dat zeggen is laf van mij. Dat ik hem wil vermoorden. Maar ik kon het niet laten. Ik begin de twijfelen of ik wel goed zit in Ravenklauw. Ik kan misschien beter in Zwaderich zitten, zoals ik nu deed is meer zoals de heer van het duister. Maar ja, het werd me even teveel." zei Robin, op een slappe toon. Hij voelde zich rot. Misschien om die klap die hij Apolle had uitgedeeld of wat hij zei over zijn vader. Hij bood alvast zijn excuses aan Apollo.

Darlene keek de Grote Zaal rond, ze wilde met wat mede-leerlingen kennis maken. Ze stond op en liep naar drie jongens toe, twee zaten bij Ravenklauw en de andere bij Zwadderich. Ze haalde even diep ademen, "Zou ik er bij mogen zitten?" vroeg ze en ze keek ze even een voor een aan.

Mischien, mischien niet, is dat niet het feit van de twijfel?' zegt Octavius tegen Robin. Dan komt er iemand bij de tafel staan die beleefd vraagt of ze er bij mag komen zitten.
Octavius schuift de krant aan kant en gebaart dat ze kan gaan zitten.
'Aangenaam, ik ben Octavius'

Darlene glimlachte even en ging naast de jongen zitten. 'Aangenaam, ik ben Octavius' zei hij. "Ik ben Darlene" zei ze en ze glimlachte. Ze keek naar de andere twee jongens. "En wie zijn jullie?" vroeg ze vriendelijk.

"Hallo, ik ben Robin." zei Robin. "En deze leerling van Zwaderich noemt Apollo." Hij wees naar de jongen die Apollo noemde. Hij keek hem aan. Wat moest Robin nu zeggen. Hij wist niks. Hij pakte een bord. Hij had honger. Hij stak een stuk vlees in de mond.