De Grote Zaal

"Hallo, ik ben Robin." zei een van de jongens. "En deze leerling van Zwaderich noemt Apollo." Hij wees naar de jongen die Apollo noemde. "Nou aangenaam" zei ze met een glimlach. "En bevalt het jullie hier al op school?" vroeg ze.

Dean kwam de Grote zaal binnen, nochelant en ongemotiveert. Groene ogen keken onder zijn haargrens uit naar een plek aan de griffoendor tafel. Toen hij deze gevonden had liep hij er naar toe en ging zitten. En zucht ontsnapte uit zijn keel. Waarom moest je huiswerk maken op school? Waarom noemen ze het dan ook huiswerk als ze niet eens naar huis kunnen!?
"En bevalt het jullie hier al op school?" hoorde Dean iemand zeggen. Hij draaide zich in de richting van het stemgeluid maar draaide al snel weer terug. Niet met iemand bemoeien, hield hij zichzelf voor.

'En bevalt het jullie al op school?'
Octavius kijkt naar de persoon die zichzelf had voorgesteld als Darlene.
'Ja weetje, Robin en Apollo hadden net een leuke discussie, werkelijk interresant.'
Octavius wenkte met de kan koffie naar Darlene, 'Apollo denkt dat je ooit een keuze moet maken tussen goed en kwaad, wat is jou mening daar over?'

'Ja weetje, Robin en Apollo hadden net een leuke discussie, werkelijk interresant.' zei Octavius. 'Apollo denkt dat je ooit een keuze moet maken tussen goed en kwaad, wat is jou mening daar over?'

Darlene dacht even na, "Ik denk niet dat je een keuze moet maken, maar dat het in je aart zit." zei ze. "Nou mijn familie is van zuiverbloed en ik ben de enige die bij Griffoendor zit. Mijn ouders zijn niet echt bepaald lievertjes en ik ben ook niet echt trots op ze. Maar ik ben totaal anders dan hun." legde ze uit. "Ik heb niet echt een keuze gemaakt om bij Griffoendor te komen, de hoed sorteerde mij, dus het goed en kwaad zit in je zelf" zei ze.

'Interessante theorie. Uiteraard klopt het dat goed en kwaad allebei in jezelf zit. Maar daarnaast is natuurlijk je opvoeding van belang, je karakter, je eigen gedachten over goed en kwaad en wat jezelf wilt zijn speelt ook een grote rol. Je bent niet altijd wie je denkt dat je bent, mensen zijn tot grootse en verschrikkelijke dingen in staat, ook al verwacht je het niet van jezelf.' Octavius keek over zijn schouder de grote zaal in. 'Je moet niet vergeten dat wie je bent, allemaal psychisch is.'

OOC: Ik heet Kevin, geen Apollo!

Kevin kreeg een tik van die onbekende jongen. Hij wou naar zijn toverstok grijpen maar toen ging alles redelijk snel, hij begon te huilen en bood daarna zijn excuses aan. Hij besloot om dat arme jochie maar met rust te laten. Octavius mompelde ook wat, maar dat negeerde hij. Want er liep een dame naar hun toe die zich besloot om voor te stellen en haar mening te laten horen. Hij keek haar in haar ogen en zei met een knipoog "mijn naam is Kevin, fijn je te ontmoeten."

"Groot gelijk Octavius. Maar je omgeving doet ook veel, en de voorkeur van je vrienden." zei Robin. "Maar liefde is sterker dan haat. Liefde is het sterkste dat er bestaat. Het kan zelfs de dood overwinnen. Kijk maar naar Harry Potter. Maar je zult zelf ook ooit moeten kiezen welke kant je kiest. Maar dat is voor later. We zijn nog te jong om dat de kiezen."

'Interessante theorie. Uiteraard klopt het dat goed en kwaad allebei in jezelf zit. Maar daarnaast is natuurlijk je opvoeding van belang, je karakter, je eigen gedachten over goed en kwaad en wat jezelf wilt zijn speelt ook een grote rol. Je bent niet altijd wie je denkt dat je bent, mensen zijn tot grootse en verschrikkelijke dingen in staat, ook al verwacht je het niet van jezelf.' zei Octavius en Darlene knikte. Octavius keek over zijn schouder de grote zaal in. 'Je moet niet vergeten dat wie je bent, allemaal psychisch is.' Zei Octavius, Darlene glimlachte. "Ja dat klopt zei ze.

"mijn naam is Kevin, fijn je te ontmoeten." zei Kevin en hij knipoogde even. "Leuk je te ontmoeten" zei ze met een glimlach.

"Groot gelijk Octavius. Maar je omgeving doet ook veel, en de voorkeur van je vrienden." zei Robin. "Maar liefde is sterker dan haat. Liefde is het sterkste dat er bestaat. Het kan zelfs de dood overwinnen. Kijk maar naar Harry Potter. Maar je zult zelf ook ooit moeten kiezen welke kant je kiest. Maar dat is voor later. We zijn nog te jong om dat de kiezen." Darlene luisterde naar Robin. "Liefde is niet altijd sterker dan haat hoor" zei ze en ze dacht even aan haar vader, "De haat voor iets kan soms zo erg zijn dat het je blind maakt en je er alleen maar opricht en de dingen doet, die je eigelijk niet wilt."

Octavius glimlachte toen Darlene was uitgesproken.
'Ik had het zelf niet beter kunnen zeggen Darlene, zelfs de goedaardigste mens is tot de meest vreselijke dingen in staat.' Octavius wende zich naar Robin, die hem net als Apollo, had verteld dat hij ooit een kant moest kiezen tussen goed en kwaad.
'Geef eens 1 goede reden waarom je een kant zou moeten kiezen?'

"Omdat je ooit is snel een keuzen zal moeten maken. Ik denk dat er binnenkort Dooddoeners dit kasteel gaan binnenvallen. Ik zelf heb ook nog geen keuzen gemaakt." zei Robin. Eigenlijk dacht hij dat hij het wist, de goede kant. Niet zoals zijn moeder, dat wist hij. Niemand wit dat zijn moeder een dooddoener was. En hij ging het ook nooit zeggen. Daarom durfde hij de naam uitspreken. Zijn moeder was een dooddoener en zijn vader mishandelde hem. "Daar zijn we nog de jong voor. Hij-Die-Niet-Genoemd-Mag-Worden was ook te jong toen hij de keuzen nam. Onthoud dat!" zei hij op een strenge stijl. Hij wou nog een hap pakken van het eten. (Dat trouwens zeer lekker was) Hij probeerde in zijn bord te prikken met zijn vork zonder de kijken maar hij vond niks. Het was al op!

"Omdat je ooit is snel een keuzen zal moeten maken. Ik denk dat er binnenkort Dooddoeners dit kasteel gaan binnenvallen. Ik zelf heb ook nog geen keuzen gemaakt." zei Robin. Darlene knikte toen Robin sprak, dat deed ze altijd als iemand iets zei, knikte ze altijd even. "Daar zijn we nog de jong voor. Hij-Die-Niet-Genoemd-Mag-Worden was ook te jong toen hij de keuzen nam. Onthoud dat!" zei hij op een strenge stijl. "En waarom heeft hij die keuzes gemaakt? Omdat hij boos was, haat dus" zei ze en ze glimlachte even.

'Omdat je ooit is snel een keuzen zal moeten maken. Ik denk dat er binnenkort Dooddoeners dit kasteel gaan binnenvallen. Ik zelf heb ook nog geen keuzen gemaakt.'
Octavius keek bewonderend naar Robin, even wist hij niet zo goed of hij in lachen moest uitbarsten of tegen Robin bedenkingen in gaan. Hij besloot een compromis te maken door zich te verslikken in een slok koffie. Toen hij hoestend en proestend met zijn vuist op zijn borst sloeg vroeg hij. 'Dus jij denkt dat ze binnenkort zullen aanvallen? En dat we daarom snel een keuze moeten maken? het is trouwens wel frapant dat je zegt dat ik snel en keuze moet maken terwijl je het zelf nog niet eens weet.'
maar Robin vervolgde al op een strenge ondertoon 'Daar zijn we nog de jong voor. Hij-Die-Niet-Genoemd-Mag-Worden was ook te jong toen hij de keuzen nam. Onthoud dat!'
Octavius glimlachte, als je ziet wat er van zijn carriere gekomen is, en dat ze hem nu Heer van het Duister noemen, zou ik zelf beginnen te denken dat ik ook maar overhaast moest gaan beslissen wat ik nu precies wil.'
Hij schonk een nieuwe kop koffie in omdat hij de andere had omgestoten terwijl hij proestend op de bank lag. 'Je zegt dat we te jong zijn om een beslissing te nemen, spreek voor jezelf en niet voor anderen. Ik zal je zeggen wat ik besloten heb, als de dooddoeners aanvallen en het kasteel binnen dringen om leden van de Orde en schouwers te doden zal ik ze echt niet tegenhouden, maar als ze gaan proberen om onschuldige leerlingen een haar te krenken dan zal ik doen wat ik kan om dat te voorkomen, desnoods met de dood tot gevolg!'

"Ja, zo zou ik het ook doen. Die schouwers en de Orde kan sterven naar mijn kant. Maar die leerlingen zou ik helpen. Zij hebben niks gedaan om Jeweetwel dwars te zitten, de dooddoeners mochten hun dankbaar zijn." reageerde Robin. Wat moest hij zeggen? Dooddoeners was een lastig onderwerp vond hij, net zoals Jeweetwel.

OOC: Octavius, ik heet Kevin!

Kevin luisterde half en vaag mee, maar hoorde de heldentekst van Octavius. "Haha met de dood op volg? Jij denkt als leerling van Zweinstein even een paar dooddoeners om zeep te kunnen helpen" grinnikte Kevin.

Darlene luisterde naar de jongens. Ze knikte een aantal keer en ze wist niet zo goed wat ze moest zeggen. Ze grinnikte even toen Octavius zijn koffie om stoote.

OOC: Oh ik dacht dat je Apollo heette, hoe zou ik daar toch bij komen?


'Nee Kevin, ik denk niet dat ik even een paar dooddoeners om zeep zou kunnen helpen, en dat is ook niet mijn intentie. Maar als ik in mijn poging toch zelf sterf in een gevecht, tsja dan is dat gewoon hoe het hoort te zijn.'
Octavius vond dat het gesprek een rare wending kreeg. 'Maargoed, het zijn wel allemaal mooie verhalen, maar ik ben er van overtuigd dat in de nabije toekomst nog geen dooddoener een voet zal zetten binnen Zweinstein, ook schat ik het risico vrij klein dat De Heer van het Duister plotseling achter een sneeuwpop vandaan springt als ik door Zweinsveld loop, dus voor nu, ben ik vrij comfortabel met de gedachte dat ik nog 'slechts' een leerling van Zweinstein ben.'

OOC:

Kevin knikte om het gesprek maar af te sluiten. Hij schonk nog wat pompoensap in en keek om zich heen. Hij vroeg zich af waar de overige Zwadderaars waren, momenteel voelde hij zich behoorlijk verlaten. Al zijn vrienden die ook natuurlijk tovenaars waren, waren naar Klammfels gegaan. Hij had nog geen spijt dat hij voor Zweinstein had gekozen en hij hoopte dat hij dat ook niet zal krijgen.

Frankie loopt nonchalant met haar boeken tegen zich aangedrukt richting de tafel van Zwadderich, haar afdeling. Er waren nog niet zo heel veel Zwadderaars en één iemans viel haar al op. De jongen die ze zag in de leerlingenkamer. Die toen neerplofte op de bank. Grijnzend neemt ze plaats tegenover dat van hem. 'Hallo, Kevin was het niet?' glimlacht ze liefjes. 'En nog moe van net, of al heel wat uitgerust?'
Frankie neemt gerust wat toastjes en begint er aan te knabbelen. Daarbij doet ze wat eieren en spek op het bord. 'Allemaal dreuzels hier. Ik voel me hier goed op me gemak.' ratelt Frankie verder. 'Zij vast niet. Tovernij is nog zo onbekend voor ze. Arme.. tja, hoe zeg je dat.. schatjes?'

Octavius trekt minachtend 1 ooglid op als er plotseling een meid naast Kevin op de bank neerploft die verkondigd dat ze zichzelf niet goed op haar gemak voelt tussen alle dreuzelkinderen van Zweinstein.
'Tovernarij is nog onbekend voor ze? En jij bent..... een 2e Perkamentus?' vroeg hij aan haar.
Octavius keek naar Kevin en hief een veelbetekenende wenkbrauw op.
'Ik heet trouwens Octavius, en wat is jou naam?' vroeg hij aan de nieuwe, onbekende maar toch duidelijke Zwadderaar

Darlene keek naar het meisje dat naast Kevin ging zitten. Ze trok een wenkbrauw op. Dat over dat dreuzel gedoe beviel haar niet zo, haar ouders haatte dreuzels, maar zei niet. Ze vond ze altijd erg interessant. Ze keek naar Octavius die zich voorstelde. "En ik ben Darlene" veogde ze er aan toe.

Jessy komt de grote zaal in en de eerste die ze ziet is: FRANKIE! Vrolijk huppelt ze op haar af, duwt Octavius en Darlene opzij om zo naast Frankie te gaan zitten.
"Jeetje miena," lacht ze. Ze hangt over Frankie heen, pakt een boterham en smeert deze zo hangend met pasta. "Wat een weer hè?" vraagt ze Frankie, waarna ze haar mond volstopt met brood. Ze had niet helemaal door dat Octavius en Darlene er ook waren.

Frankie kijkt glimlachend de jongen aan als deze vlak bij haar komst staan. Een meisje volgt en kijkt haar net evengoed glimlachend aan. Aaahw wat lief, een stelletje. 'Wat leuk dat je het aan me vraagt. Ik zou heel goed een tweede Perkamentus kunnen zijn, maar helaas. Ik mag slechts voor leerling spelen.'
Zij kijkt de twee nog even lekker aan. 'Hallo Octavius en Darlene. Aangenaam kennis te maken.' Frankie steekt zelf geen hand uit, maar begint gewoon verder te eten. Dan komt er ineens iemand naast haar zitten. 'Jessy!' roept Frankie blij en geeft haar vriendin een extra knuffel. 'Hoe gaat het met jou! Bevalt je afdeling wat?'

''Wat leuk dat je het aan me vraagt. Ik zou heel goed een tweede Perkamentus kunnen zijn, maar helaas. Ik mag slechts voor leerling spelen. Hallo Octavius en Darlene. Aangenaam kennis te maken.'
Octavius port Darlene in haar zij en geeft Jessy een tik op haar achteroofd.
'Hé Darlene, wat vind je van dit leuke bijdehandje zonder naam? Ik zou bijna gaan denken dat ze de leukste thuis is.'
Hij aanschouwt even hoe de 2 vriendinnen elkaar omhelzen voordat ze een conversatie starten. 'En daarnaast denkt ze ook nog dat ze een 2e Perkamentus kan zijn, ik bedoel, vind je dat niet hilarisch? Ik geef alle dreuzel kinderen hier nog eerder een kans om een 2e Perkamentus te worden dan haar, het zou ook maar beter zijn want eigenlijk zou ze dan de 1ste Perkamentus zonder naam worden.'

Kevin ziet Frankie binnen komen die hem vrolijk begroet en over dreuzel kinderen begint. Kevin gaat er niet op in en volgt weinig van het gesprek, dan komt er ook nog een Griffoendortje bij. Hebben ze niet door dat dit nog steeds de afdelingstafel van Zwadderich is? Ze hadden het ook over een 2de Perkamentus, Kevin grinnikte alleen al bij die gedachte. Kevin's vader had hem verteld dat Albus Perkamentus niet goed snik was, maar wel geniaal. De Heer des Duister was precies hetzelfde. Alleen hadden ze beide andere ideeën. Kevin stopte met redeneren en zag dat hij telkens naar een paar onbekende 7 jaars had gestaard.

'Hé Darlene, wat vind je van dit leuke bijdehandje zonder naam? Ik zou bijna gaan denken dat ze de leukste thuis is.' zei Octavius tegen haar. Darlene moest iets lachen. 'En daarnaast denkt ze ook nog dat ze een 2e Perkamentus kan zijn, ik bedoel, vind je dat niet hilarisch? Ik geef alle dreuzel kinderen hier nog eerder een kans om een 2e Perkamentus te worden dan haar, het zou ook maar beter zijn want eigenlijk zou ze dan de 1ste Perkamentus zonder naam worden.' "Zielig vind ik het" zei ze zacht terug. Darlene keek naar de meisjes, ze kreeg gelijk een misselijk gevoel in haar buik. Ze was altijd veel liever bij jongens, die deden niet zo overdreven. Ze had een hekel aan dat overdreven gedoe. "Gewoon rond uit zielig" zei ze en ze trok iets een vies gezicht.